به نام خدا

ولی امر مسلمین حضرت آیت الله خامنه ای حفظه الله :

  «باید از میدان در نروید. این‏جور نباشد که اگر چنانچه در باره‏ى قصاص اسلامى، در     باره‏ى اقتصاد اسلامى، در باره‏ى شکل حکومت اسلامى، در باره‏ى قانون اساسى شما، هو   و جنجال و هیاهو در دنیا راه انداختند- که امکانِ این کار را هم دارند که هیاهو راه بیندازند- شما جا بزنید؛ نه، بر مبانى خودتان پافشارى کنید. مبانى شما، عبودیت خداست، خدمت به بندگان خداست، دشمنى با دشمنان خداست، دشمنى با دشمنان بندگان خداست؛ این‏هاست شعارهاى ما. نظام جمهورى اسلامى نظامى است بر این پایه‏ها»(19/6/1387)

   عضواصلاحاتی  کمیسیون اقتصادی مجلس در گفتگو با فرا رو منفعلانه وبا ترس و واهمه وبی اطلاعی گفت:

 « آیا نمی‌شد وضعیت مطلوب‌تر اقتصادی برای مردم رقم بزنیم و در تعامل با کشور‌های خارجی(آمریکا واروپا) از این زبان سخت و خشن استفاده نکنیم»

  دوستان کمی تأمل نموده ،مقایسه کنید مواضع اصولی وپایبندی مسئولین طراز اول نظام اسلامی را بر ارزشها ومبانی اسلامی ،با سخنان این عناصر سست وجبان وخود باخته که البته ایشان وهمفکران شان سابقه ای چندین ساله در فروش ایران اسلامی وحرّاج ارزشها ومبانی نظام اسلامی با آن همه شهید و سختی ودشواری ،دارند .وتورق پرونده ی آنها ،چرایی این مواضع بی منطق وبی ارزش توسط ایشان وپادوهایشان را آسان می کند.

   شهدا ورزمندگان وخانواده ی آنها ومردم غیور وزجر کشیده  ی ایران اسلامی هیچگاه آرمانهایی از جنس رفاه زدگی واتراف وتن به ذلت دادن ،نداشته اند وبرای لقمه ای نان ویا تعریف عده ای ودولتی  بی دین وشیطان صفت وظالم طمع نکرده اند ، سختی می کشند اماحاضر نیستند تن به خواری والتماس وذلت دهند.واین شعار سید شهیدان وسرور آزادگان جهان را فراموش نمی کنند که:  "القتل اولی من رکوب العار و العار خیرٌ من دخول النار؛ کشته شدن با شرافت و عزّت، بهتر از ننگ و ذلّت و بندگی است." و فرمودند: "انی لا أری الموت الاّ السعادة و لا الحیوة مع الظالمین الاّ برما؛ مرگ با شرافت جز سعادت نیست و زندگی با بیدادگران جز رنج و زحمت نیست." همچنین از آن حضرت نقل است، که فرمودند:"هیهات منّا الذّلة؛ از ما ذلّت و تسلیم در برابر ظلم و طغیان ، دور است ". و در پیامی به همه مسلمانان فرمودند: "مثلی لا یبایع مثله ؛ مثل من، هرگز با مثل یزید بیعت نمی کند."

حکومت آمریکا واروپا واسراییل کدام مبانی حکومت یزید را کم دارد که بعلاوه، تزویر و خیانت را  هم دارد.

خدایا ما را در مسیر حق وحفظ ارزشها واصول اسلامی وشجاعت دفاع از آنها موفق بدار.

به نام نکو،گر بمیرم رواست(شاهنامه)./. 

به نام خدا

آیا برای خداست که برخی اختلاف افکنی می کنند.

آیا برای خداست که برخی برای مسائل فرعی وجزیی آسمان وریسمان ،به هم می بافند 

آیا برای خداست که برخی همه را مشغول دیوانگی قدرت خود می کنند

آیا برای خداست که برخی هر چه خواستند می گویند ومی نویسند

آیا برای خداست که برخی به نام ارزشها،آنها را لگدکوب می کنند

آیا برای خداست که برخی در صدد تخریب مجاهدین مخلص انقلابند

آیا برای خداست که برخی با سیاهنمایی،نظام اسلامی را زیر سؤال می برند

آیا برای خداست که برخی برای دنیا وحب قدرت کاندیدا می شوند

آیا برای خداست که برخی به نام شهر ،پا روی شرع می گذارند 

آیا برای خداست که برخی در صدد جلوگیری از الگو شدن ایران اسلامی اند

آیا برای خداست که برخی  مغرضانه ولایت مطلقه ی فقیه را دیکتاتوری می نمایانند

آیا برای خداست که برخی برای توجیه خود، از بزرگان هزینه می کنند

آیا برای خداست که برخی بی محاباوپشت صحنه،نبض سکه وارز را به هم می زنند

آیا برای خداست که برخی به نام دین و ولیّ  از آنها ابزار می سازند

آیا برای خداست که برخی با همه ی نیرو بر طبل افتراق می کوبند

آیا برای خداست که برخی به نمایندگی از شیطان، تخم کینه می پاشند

آیا برای خداست که برخی رهبری، غیر از ولیّ فقیه دارند

آیا برای خداست که برخی مهربانانه ،هنوز از فتنه گران دفاع می کنند 

آیا برای خداست که برخی به نام مردم وخط امام ،در پنهان ضدش را، برنامه می کنند

آیا برای خداست که برخی مردم بصیر کشور را ظاهر فریبانه حامی خود تلقی می کنند

آیا برای خداست که برخی به صدایی غیر از صدای ولیّ گوش می سپارند

آیا برای خداست که برخی مذبذبانه ومنافقانه عمل می کنند

آیا برای خداست که برخی بامهارت ،باشغل جدیدالتأسیس پادویی بی منطق وبداخلاقانه می نویسند

آیا برای خداست که برخی با بد عمل کردن ،عده ای از بهترینها را آزرده کرده اند

آیا برای خداست که برخی با وجود بی لیاقتیشان ،خود را معیار حق وباطل می دانند

آیا برای خداست که برخی به راحتی غیبت می کنند و تهمت می زنند

آیا برای خداست که برخی لحظات ناب دعا ونماز ومراسم شهدا را با ریا خراب می کنند

آیا برای خداست که برخی در سال جهاداقتصادی با ضربه ی اقتصادی صحنه گردانی مخفی دارند

آیا برای خداست که برخی با پا گذاشتن روی قانون ،به مصلحت ،آویزان می شوند

آیا برای خداست که برخی نان به نرخ روز می خورند

آیا برای خداست که برخی با موقعیت سازی ،بادآورده ها را نذر  ریاست طلبی می کنند

آیا برای خداست که برخی عَلَم سرگردانی وتحیّر سازی مردم را به دوش می کشند

آیا برای خداست که برخی با وجود بیشترین بهره از نظام  همیشه معترض اند؟

آیا برای خداست که برخی...

واقعابرخی،ازکجاآمده اند؟برای چه آمده اند؟چه می خواهند؟چه منفعتی می جویند؟به کجا می روند؟!

آیا به خدا ایمان دارند؟ به آخرت چه ؟ به سؤال وجواب چه ؟به مثبت اندیشی ووحدت چه؟

«تفکرُ ساعةٍ خیرٌ من عبادةِ سبعین سنة»  

بیاییم شاخصی داشته باشیم ،برای داشتن هدف وبرنامه،برای حل همه ی حیرتها ومشکلات ،

 برای خدا ،برای رضای خدا ،گوشمان به فرمان ولیّ فقیه مان باشد که او

گوش به فرمان ولی الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف است./.

ولی امر مسلمین حضرت آیت الله خامنه ای :

العقل ما عبد به الرّحمن و اکتسب به الجنان؛ عقل چیزی است که به وسیله آن خداوند عبادت می شود و بهشت کسب می شود»؛ عقل این است که انسان را به راه راست هدایت میکند. اشتباه می کنند آن کسانى که خیال می کنند با سیاسى‌کارى، عقلائى عمل می کنند؛ نه، عقل آن چیزى است که راه عبادت خدا را هموار می کند. شاخصش هم براى ما، بین خودمان و خدا، این است که نگاه کنیم ببینیم در بیان این حرف اخلاص داریم یا نه؟ به فکر خدائیم یا نه؟ من دارم براى خاطر خدا، رضاى خدا حرف میزنم یا براى خاطر جلب توجه شما دارم حرف می زنم؟ براى خاطر خداست یا براى خاطر دل مستمع و غیر مستمع است؟ معیارش این است. به خودمان مراجعه کنیم؛ اقضى القضات نسبت به انسان، خودِ انسان است. خودمان را فریب ندهیم... .(29/4/1388)

بشارت پایان ماه صفر ،حقیقت یا خرافه؟ 

   سال هاست که در پایان ماه صفر، مسئله ی بشارت دادن پایان این ماه یا آغاز ماه ربیع الاول بازگوئی می شود و سبب بسیاری از گمان ها و خرافات می گردد. سئوال این است که تا چه حدّی این مسئله واقعی است و تا چه میزان سوء برداشت است و خرافات؟ 

       حقیقت این است که برای بشارت دادن به پایان ماه صفر ، هیچ دلیل نقلی یا عقلی وجود ندارد . همان طور که برای نحوست این ماه هم دلیلی وجود ندارد . اما با این وصف? نویسنده ی عالی مقام کتاب المراقبات حدیثی را نقل کرده اند که جای تأمّل و بررسی دقیق است. وی به نقل از پیامبر(ص) آورده است که : هرکس به من پایان صفر را بشارت دهد بهشت را به او بشارت می دهم ! ( المراقبات ص37 )

این در حالی است که در هیچ یک از جوامع روائی شیعه و سنّی وکتب معتبر روائی چنین حدیثی یافت نمی شود و نویسنده ی کتاب شریف المراقبات هم سندی برای آّن نمی آورد. صرف نظر از این ایرادسندی و اساسی ، مضمون این کلام را نیز نمی توان با صراحت به نحوست ماه صفر تفسیر کرد . بلکه از این گذشته? با فرض پذیرش این سخن منسوب به پیامبر(ص)، پسندیده بودن بشارت پایان این ماه بر غیر رسول الله (ص) به اثبات نمی رسد. زیرا در این کلام? بشارت دادن مقیّد به رسوال الله (ص) شده است . 

 از طرف دیگر، دلیلی بر شومی  و نحوست ذاتی ایام دردست نیست تا پیامبر اکرم(ص) چنین سخنی را فرموده باشد . زیرا عامل اصلی در شکل گیری ایام نحس که در قرآن (16/فصلت و 19/قمر) و روایات بیان شده است همان سوء رفتار و تدبیر انسان هاست . از این رو امام هادی (ع) می فرمایند: گناه ایّام چیست که شما آن ها را شوم به حساب می آورید ؟ در حالی که کیفر گناهانتان است که در این روزها به شما می رسد (تحف العقول ص482) . اگر در روایات هم ،نسبت به  پرداخت صدقه و انجام دعا و استغفار برای امان ماندن از روزهای نحس،سفارش شده است از همین جهت است که انسان نتیجه ی کردار خود را برطرف نماید .

  البته در حدیث معتبری، پیامبر (ص) سخنی را شبیه به این کلام منسوب به رسول اللّه(ص) فرموده است که: هرکس پایان ماه آذار را به من بشارت دهد بهشت از اوست ( علل الشرایع ج1 ص176) ، اماسنخیتی میان این حدیث معتبر و آن  کلام بدون سند نیست تا تصور شود نویسنده ی بزرگوار المراقبات همین روایت را در کتاب خود نقل به معنا کرده است . زیرا ماه آذار ، ماه هفتم از سال های سریانی و سومین ماه از ماه های رومی (مسیحی) یا اولین ماه بهار (مارس) از سال های مسیحی(میلادی) است ( اقرب الموارد ج 1 و دهخدا ). بنابراین معلوم است که ارتباطی از جهت عنوان، میان ماه آذار و ماه صفر و نیز میان سال های رومی و قمری وجود ندارد .

 با همه ی این اوصاف ملاحظه ی متن کامل این حدیث و توجه به سبب صدور این روایت ما را متوجه می سازد که پیامبر(ص) در مقام بیان نحوست ماه آذار و اهمیت دادن به بشارت پایان آن هم نمی باشند، بلکه این ماه هم شبیه ماه های دیگر میلادی است .

    متن حدیث بنابه نقل ابن عباس این چنین است که روزی رسول الله (ص) با اصحاب خود در مسجد قبا نشسته بودند . دراین هنگام به یاران خود فرمودند : اینک شخصی بر شما وارد می شود که از اهل بهشت است . در این موقع جمعی از یاران پیامبر (ص) برای آن که از اهل بهشت باشند به سرعت از مسجد بیرون رفتند تا نخستین نفری باشند که باز می گردند. رسول الله (ص) متوجه کار یاران خود شد سپس رو به دیگران کرد و فرمود: اکنون جمعی بر شما وارد می شوند در حالی که از یکدیگر سبقت می گیرند . از میان آنان هرکس به من بشارت پایان ماه آذار را بدهد بهشت از اوست . در این هنگام همگی داخل شدند در حالی که ابوذر هم با آنان بود. پیامبر(ص) به آنان فرمود: ما در کدام ماه رومی هستیم ؟ ابوذر جواب داد : ای رسول خدا !  آذار به پایان رسید. پیامبر(ص) فرمود : ای ابوذر این را می دانستم اما دوست داشتم که امت من بدانند که تو اهل بهشت هستی ...

    دقّت در متن کامل این روایت معلوم می سازد که بشارت پایان ماه آذار علامتی برای معرفی جناب اباذر است و ارتباطی به نحوست این ماه ندارد. همان گونه که به طریق أولی ارتباطی به پایان ماه صفر نخواهد داشت. و چنانچه چنین بشارتی هم ثابت شود مقیّد است به این که شخص پیامبر (ص) مخاطب این بشارت باشد. 

 با این حال بسیار جای تعجّب است که در چند سال گذشته براساس این برداشت نادرست، رفتارهایی خرافی! دامن گیر افرادی شده تا در شب اوّل ماه ربیع الاول ازطریق تلفن و پیامک بشارت ورود این ماه را ارسال کنند و یا با اجتماع در مقابل هفت مسجد! بشارت پایان ماه صفر را با کوفتن درب مساجد بدهند و رفته رفته و سال به سال بر آیین های خرافی آ ن بیفزایند. عجیب تر آن که طیف کثیری از افراد مصمّم بر این کار، کسانی هستند که بارزترین احکام دینی وشرعی مورد اتّفاق مسلمین را خرافات دانسته و از آن سرباز زده یا با کراهت به انجام می رسانند.

    بنابراین با توجّه به بی اساس بودن بشارت پایان ماه صفر و نیز خرافاتی شدن رفتار های ناشی از آن، لازم است در جهت جلوگیری از انجام و ترویج چنین رفتارهایی که در درجه ی نخست سبب مخفی ماندن گوهر حقیقی دین می گردد اقدام و تلاش مضاعف نمود .

برگرفته از hamidrezabasiri.blogfa.com    وتشکر از یاد آوری خواننده ی گرام در یاد داشت(وبگرد)

به نام خدا

حضرت امام جواد علیه السلام فرمودند:

«من از جانب حق تعالی ضمانت بهشت می کنم برای کسی که قبر پدرم را در طوس زیارت کند در حالی که به حق آن حضرت معرفت داشته باشد».

(بحار الانوار ج 99،ص 37 ح 26  به نقل از عیون الاخبار ،ج 2 ص 256 ح 7)

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیة والثناء