به نام خدا

اغلب ما ، خدا را به حمل اولی ومفهومی عبادت می کنیم ،بیاییم او را به حمل شایع ومصداقی عبادت کنیم ،در فعالیتها،در نماز ،در تفریح وهمه ی زندگی ،حالت قیومیت را درک کنیم ،اینکه هم ی عوالم وجود از اوست ،همه ،از ذات اویند وهستیشان را وامدار اویند ،قائم به ذات کبریایی اند .

انسان اگر درک کند که معلول محض ،فقیر ذاتی ووابسته ی به آن ذات مقدس بی نهایت است ،بینش وکشش او به زندگی ،الهی ونورانی می شود ،خود را دائما در محضر او جل وعلا می یابد .

   مدتی است لطف خدا شاملم شده وتوفیق رفیق راه گشته ،در درس استاد بزرگوار وحکیم متأله حضرت آیت الله آقای ممدوحی که از شاگردان مرحوم علامه طباطبایی(ره)هستند ،شرکت می نمایم ،این درس که با حدود سی نفر از اساتید وعلاقه مندان به فلسفه ی اسلامی در مدرسه ی حضرت آیت الله بروجردی (خان)تشکیل می شود ،حول «السفر الثالث فی العلم الالهی» جلد ششم کتاب «الحکمةالمتعالیة»(اسفار) حکیم الهی مرحوم آخوند ملا صدرا است .

ایشان امروز داستانی را مشافهتا (مستقیم و از لبهای مرحوم علامه ی طباطبایی)بیان کردند که نشان از درک مرحوم علامه ازحقیقت قیّومیت الهی در همه ی زندگی  واز جمله رزق و روزی دهندگی خداوند ، دارد

تذکر این نکته ضروری است : اینها حقایقی است که اگر آن را درک نمی کنیم حداقل انکار نکنیم ،البته این به معنای عدم تلاش و فعالیت نیست ،چشمه هایی از عمق درک مرتبه ی قیومیت خداوند است.

«در نجف ،قبرستان وادی السلام سابقا اندازه ای بالا تر از خیابان بود ،همینکه قدم بالا گذاشتم باغ بزرگ وزیبایی دیدم که چند نفر از دوستانم نشسته بودند ،یکی از ایشان به من خطاب کرد که آقای سید محمد حسین  در دنیا مقداری به شما بدهکار بودم می خواهم به جای آن مقداری برنج به شما بدهم ،گفتم چیزی که آن را حمل کنم ندارم ،گفت  عبایت را پهن کن ،عبایم را انداختم  واو مقداری برنج ریخت ،بیدار شدم در کنارم مقداری برنج بر روی عبایم دیدم».

قدرت درک حقایق هستی را به ما عنایت نما ،خدایا قبل از اینکه با قالب جسمی وبدن مادی بمیریم  ما را به مقام انتباه برسان ،اذا ماتوا فانتبهوا.اللهم ارزقناه

ترک گناه ومعصیت ومیراندن صفات غیر الهی ،قدرت فوق العاده ای دارد در انقطاع الی الله .

(قابل ذکر است که حضرت آیت الله ممدوحی عضو جامعه ی مدرسین و نماینده ی کرمانشاه در مجلس خبرگان واز اساتید مبرّز سطوح عالی حوزه ی علمیه ی قم می باشند ) ./.  من الله التوفیق - طالب پور