به نام خدا 

از امام باقـر ^{علیه السلام} نقـل شـده اسـت: روزی حضرت على علیه السلام  در مسیر جنگ صفین به سرزمین

کربلا رسید. آنگاه فـرمود:

«قُتـِلَ فِیهَا مائَتـَا نَبِیٍّ وَ مائَتَا سِبْطٍ کُلُّهُمْ شُهَدَآءُ.

وَ مَنَاخُ رِکَابٍ وَ مَصَارِعُ عُشَّاقٍ شُهَدَآءَ.  

لَا یَسْـبـقُهُمْ مَنْ کَانَ قَبْلَهُمْ؛ وَ لَا یَلْحَقُهُمْ مَنْ بَعْدَهُمْ»

در اینجا دویست پیامبر و دویست نواده پیامبر به قتل رسیـده‌اند که هـمه آنـها شهـیـد هستـنـد. ایـنجـا محـل فرود آمـدن سواران و قتلگاه (قربانگاه،خوابگاه) عاشقان است،شهیدانى که نه پیشینیان بر آنان سبقت جسته‌اند و نه آیندگان بـه مقام آنان خواهند رسید .

منابع:

ابصارالعین فی انصارالحسین، ص 22 / بحارالانوار، ج 44، ص 298

تهذیب، ج 6، ص73 / بحارالانوار، ج 98، ص 116  

از دشت می‌گذشت علی، چون کوه

ناگه نشست و غرق تحیر شد
 لختی نگاه کرد به خاک وبعد
 مبهوت ومات و گرم تفکر شد
****
گفت این زمین کجاست که می‌بینم 
 آوای العطش به فضا جاریست
 این سنگریزه‌ها زچه محزونند
 اندوهشان به سوگ وعزای کیست
****
اینجا مگر چه واقعه خواهد بود
 کز فرش تا به عرش رود فریاد
اینجا کدام خاک بلاخیز است
 کزدرد، سینه در تب وتاب افتاد
****
لختی درنگ کرد و زجابر خاست
 گفت این زمین، " مصارع عشاق" است
 اینجاست وعده گاه خداجویان
زیباترین طلیعه آفاق است
****
اینجاست کربلا که حسین آید
 تارسم کفر وکینه براندازد
 برهم زند بنای ستمکاری
 دین خدا زجهل بپردازد
****
اینجاست کربلا که شود پرپر
گلهای باغ فاطمه از بیداد
 ناداده تن به ذلت و خواری تا 
انسان شود زبند ستم آزاد
****
اینجاست کربلا که زنند آتش
برخیمه‌های عترت پیغمبر
اطفال بی‌پناه و پریشان حال
 هر سو دوان در آتش و خاکستر
****
اینجاست کربلا که خورد سیلی
 طفل سه ساله با دلی آزرده
 این‌گونه می‌دهند تسلای
 آلاله‌های خسته پژمرده
****
اینجاست کربلا که شود زینب
 بی‌یار و بی‌برادر و بی یاور
 استاده در میان غم واندوه
 با قامتی خمیده و چشمی‌تر
****
اینجاست کربلا که شود پیروز
 خون برهجوم تیغ ستمکاران
" هیهات مناالذله" بگوش آید
 از خنجر شریف و خوش یاران
 ****
اینجا حسین رهبر آزادی
 مردانه ایستاد در این صحرا
 در راه عز ودین و شرف آن روز
 با قامتی به وسعت عاشورا

شعر از عباس براتی پور