به نام خدا

 کار خیر وانفاق باید مشکلی را حل کند، خلأیی را پر کند ومفید باشد (1)ودر غیر این صورت بر او  انفاق وکار خیر اطلاق نمی شود .

برای نمونه ساختن مناره ها، برخی ساختمانها وبناهای غیر ضرور وغیر قابل توجیه منطقی در شهر ، خرجهای بیهوده ای که برطبق منطق قرآن واهل بیت علیهم السلام نه اینکه عملی خیّرانه ومنفقانه نیست که ، از مصادیق اتلاف مال محسوب می شود و مورد بازخواست الهی خواهد بود .

گاهی فکر می کنم با این هزینه های بی رویه وبدون جهت گیری مفید ، می شد ومی شود تعدادی جوان بیکار را شاغل کرد، برای چند نفر زمینه ی ازدواج را فراهم نمود و...

متأسفانه واقعیت تلخ دیگری که وجود دارد واز امراض مبنایی در فرهنگ و اندیشه ی ماست اینکه نگاه اقتصادی و مالی وهزینه کردن در امور سخت افزاری بویژه عمرانی بر فعالیتهای نرم افزاری ،فرهنگی وتربیتی کاملاً غلبه دارد.

تغییر نگرش وذهنیت مسئولین، مدیران وآحاد مردم ، مبتنی بر وجود یک استراتژی وراهبرد مؤثر ونیز عزم وخواهش جدی به همراه یک نظام تشکیلاتی افق دار می تواند راه حل اساسی این معضل ومرهمی برای این درد فراگیر باشد.

 بیاییم از خود ومجموعه ی خودمان شروع کنیم وبا توجیهات و رودر بایستیهای غیر عقلایی ، جامعه را درگرداب این رویه ی اشتباه، غیر شرعی وغیر منطقی، معطل نکنیم وبا نگاهی هوشمندانه، جهت دار وناظر به نیازهای حقیقی امت اسلامی، بویژه  توسط روحانیت دلسوز ، مسئولین ذی ربط و نیز خیرین بزرگوار ،خود وجامعه را نجات دهیم.انشاءالله

من آنچه شرط بلاغ است با تو می گویم     تو خواه از سخنم پند گیر وخواه ملال (سعدی)

پی نوشت:

1) طرح کلی اندیشه ی اسلامی در قرآن ، آیت الله خامنه ای ، ص 73