به نام خدا

رفقا! در فضای غوغا اندود نزاعهای سیاسی شهر وکشور، بسیاری از افکارو اعمال، در چنبره ی داوریهای غیر علمی وگاهاً مغرضانه گرفتارگشته ، به علت عدم درک حقیقی حیطه بندی ها وایجاد غیر منطقی برخی انتظارات وتوقعات نابجا، حریم ولایت ، مرجعیت  ونهاد مقدس روحانیت شیعه  وبرخی ارگانهای فعال  وانقلابی نظام اسلامی با برخی لفاظی ها از سوی تعدادی غیر متخصص - به امور ساختارسازی  وحرکتهای نظامند کننده در تشکیلات حکومت  اسلامی -  به مطالب ،امور و عملکردهایی می پردازند که با روح حاکم بر آموزه های دینی مغایر است .

البته این نوشته در صدد آن نیست که نقد عالمانه  وارزیابی منصفانه ومؤدبانه ، با حفظ حیطه بندیهای معقول  ومنطقی را مخدوش سازد  چرا که در جای جای سخنان امامان معصوم (ع)  ، تشویق به نگاه منتقدانه  ورشد دهنده وجود دارد؛ طوبی لمن أهدی الیّ عیوبی.( خوشا به حال کسی که نواقصم را به من هدیه کند)  وقس علی هذا ، اما از سوی دیگر، ایمه ی نور (ع)، ما را هدایت کرده اند که ؛ مسیر اندیشه ورزی را مسدود کردن  وزبانِ بیان وبنان را وانهادن ، حماقت است.

امید آنکه بعد از حدود چهل سال از تشکیل حکومت الله بر زمین ، بتوانیم مطابق مبادی، مبانی وقلمرو اسلام عزیز برنامه ریزی کرده ومطابق حیطه بندی معقول ومستدل ، نقد کنیم وبه دور از گرایشهای افراطی سیاسی (چه اصلاح طلبی چه اصول گرایی) یکدیگر را در راه پیشرفت عدالت محور (آن چیزی که نیاز اساسی امروز ماست وتا به حال بر اثر افراط وتفریط ونگاه توسعه  محور با متدولوژی غرب، تحقق نیافته) یاری نماییم./.