به نام خدا 

رفقا! البته این تحلیل ها ،همه جانبه نیست ولی شاید نزدیک به واقع باشد:

(تذکر:این گزاره ها مطلق و لابشرط اند لذا ابدا  تعریف یا تضعیف در آن قصد نشده است )

چرا رأی تهرانیها چنین شد ؟ برخی ها تحلیلهای عجیب وغریب دارند:

آیا مردم شهرستانها از نظر سیاسی رشد نیافته اند؟! یا توسعه یافتگی سیاسی تهرانیها سر به فلک کشیده و همه را جا گذاشته است ؟!چگونه می توان این عقب ماندگی سیاسی در شهرستانها را جبران کرد ؟!پروژه ی تهرانیزه کردن چگونه باید تحقق یابد؟آیا هیجانات وشلوغی زندگی شهر نشینی بویژه در تهران ، در انتخاب تأثیر می گذارد  ؟!

آیا گاهی فقط گاهی لجاجت ، نشانه ی استقلال در تصمیم گیری نیست؟! آیا مسأله ی پایتخت نشینی وپرستیژ در مرکز بودن ،اثر روان شناختی وجامعه شناختی بر افکار دارد؟! آیا براستی در برخی تحلیلها این اصل عقلایی که زیاد(شهرستانها) از کم(تهران) ،بیشتر است زیر سؤال نمی رود ؟! به راستی چرا افراد مرکز وپایتخت همیشه مهمترند ؟! آیا ضریب هوشی  یا تحلیل سیاسی یا سخت کوشی یا انصاف و مروت یا شجاعت وکیاستشان بیشتر از شهرستانیهاست؟   الله اعلم