به نام خدا

     سبک برخورد بین دو جنس را در میان جوانان ونوجوانان به صور زیر می توان دسته بندی کرد :

1-برخورد مبتنی بر معرفت  واحترام متقابل

2- برخورد مبتنی بر شرم افراطی (خجالت کشیدن)

3- برخورد هیجانی (دستپاچگی)

4- برخورد خشک وسرد

5- رابطه ی پنهانی

6- برخورد مبتنی بر پرخاشگری

7- برخورد غیر عادی ونا پخته

8- برخورد وارتباط افراطی

     به جز برخورد اول ، بقیه ی ارتباطها وبرخوردها از نظر آموزه های دینی غیر قابل توجیه ونیز غیر معقول است زیرا برخورد مبتنی بر شناخت  واحترام طرفینی ،برخوردی واقعی  وبه دور از تخیلات ورؤیاهای واهی است .

افراد ، بویژه جوانان ونوجوانان با یکدیگر در محیطهای مختلف از جمله ، خانواده وبین اقوام، محل کار وتحصیل ، در کوچه وخیابان به هنگام رفت وآمد به مدرسه ودانشگاه  ونیز تردد در شهر ومحله وبازار، برخورد دارند .

این عده از دختران وپسران  که برخورد معرفت شناسانه دارند ، تحت تعلیم وتربیت درست  وبا مساعدت نیروی تعقل ، نه از جنس مخالف می گریزند ونه خود را می بازند  وهیجان زده می شوند ، هر نگاه وکلامی را به «عشق» تعبیر نمی کنند  وآن را در ذهن خود  ودر رؤیا های خویش نمی پرورانند ؛ بلکه بسیار با وقار وعاقلانه رفتار می کنند  ودچار تفریط  وبویژه افراط در معاشرت نمی شوند ، خیال مترقی شدن به سرشان نمی زند ،برای لذت غریزی و صِرفِ رابطه ، ارتباط گیری نمی کنند .

   این گروه ؛ غیر مقید بودن ، اختلاط ، شوخی وخنده ، پوشش نا مناسب  ، ارتباطهای اجتماعی نامطلوب دیگر ودر یک کلام معاشرتهای غربگرایانه وروابط افراطی ندارند .

 ونیز ،دچار شرم افراطی هم نمی شوند ،یعنی در برخورد با افراد اجتماع دچار ناتوانی نیستند . البته نکته ی قابل توجه اینکه ؛ شرم افراطی وخجالت کشیدن  با  حیاء که یک صفت پسندیده ی اخلاقی است متفاوت است .

«حیاء» رفتاری اختیاریست ، به معنای کنترل ارادی رفتار خویش برای حفظ حریم بین خود ودیگران ،در حالی که «شرم افراطی» یک نوع ناتوانی در اظهار وجود  وحالتی هیجانی است که فرد، از انجام عملی یا بیان اعتقادی ویا حضور در جمع ،خودداری می کند .

     عده ای از دختران که دارای روابط پنهانی  با پسران بوده اند ،مورد مطالعه قرار گرفته اند (از هوس تا عشق ، ص 32)؛ آنها حتی در شرایط عادی ، توانایی نگاه کردن مستقیم در چشم کسی را نداشته اند !(از شرم افراطی وخجالت)، این افراد گاه به دلیل فرار از اضطراب ناشی از برخورد با دیگران ، سعی می کنند با فردی روابط نزدیک وصمیمی برقرار کنند تا به نوعی به او پناه ببرند  واو را تکیه گاه خود قرار دهند ،این فرد ، می تواند فردی از جنس مخالف باشد  وچنین رفتاری به شکل رفتار نامطلوب وضد ارزش اجتماعی نمایان شود .

     پس در برخوردهای دوجنس ،«خجالت»رفتار وحالتی نادرست  ومضر است  که در مواقعی به ضد خود تبدیل می شود ، ولی «حیاء»حالتی مطلوب وپسندیده است ونقش تربیتی وسازنده دارد .

امام صادق علیه السلام فرمودند: «انّ خصالَ المکارم ... رأسُهنّ الحیاء» "سرآمد مکارم اخلاق وخصلتهای نیک ،حیاست " .(میزان الحکمة ماده ی <حیاء>شماره 4721)

      به هر حال ، سرپیچی از الگو وسبک اسلامی – ایرانی  در تربیت ، که از جمله ی آنها تعیین حدود روابط  ورفتار بین دو جنس است ، می تواند لطمات جبران ناپذیری به نسل موجود و نسلهای آینده  وارد کند.

پیشرفت وتوسعه ی کشور وشهر ، در تقلید کورکورانه از فرهنگهای بی پایه واساس نیست ، در شهوترانی وخوشگذرانی بی قید وشرط  وپیروی از مبانی اومانیستی (انسان محورانه) ورلا تیویستی(نسبی گرایانه ی) دنیای به اصطلاح متمدن غرب  نیست ، بلکه در داشتن روابط انسانی وتربیت الهی  وخدامحورانه ی فرزندانی است که  در عین توجه به توسعه وپیشرفت ، هویت دینی وملی خویش را حفظ نمایند ./. 

برای مطالعه ی بیشتر به :

تحلیلی تربیتی بر روابط دختر وپسر  در ایران ، علی اصغر احمدی

نگاه تا نگاه ، جواد محدثی

حیا وپاکدامنی ، علی افراسیابی

از هوس تا عشق ، بهمن افلاطون

دانستنیهای دختران جوان ، لطیف راشدی

معمای یوزارسیف ، علیرضا مستشاری و...

مراجعه نمایید.