به نام خدا

رفقا! اعتقاد وباور ما این است که  وعده ی خدا تخلف ناپذیر است ودشمنان اسلام عزیز هر چه تحریم وتهدید کنند طرفی نخواهند بست:

   (یُریدون اَن یُطفِؤا نورَ الله بأفواههم و یَأبی اللهُ اِلّا اَن یتمّ نورَه و لو کرِهَ الکافرونَ ):

« اینها مى خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند ولى خداوند اراده کرده است که این نور الهى را همچنان گسترده تر و کاملتر سازد، تا همه جهان را فرا گیرد، و تمام جهانیان از پرتو آن بهره گیرند هر چند کافران را خوشایند نباشد»(1)

   (اطفاء) یعنی خاموش کردن آتش یا نور.

 می فرماید:اهل کتاب می خواهند نور خدا را که در دین اسلام جلوه گر شده با دهانشان خاموش کنند، همانطور که سایر چراغهای کوچک را به وسیله بازدم دهان خاموش می کنند

  این مطلب تحقیر و کوچک شمردن کید آنهاست ، چون دهان درخاموش کردن چراغهای کوچک و نورهای ضعیف کاربرد دارد ، اما نوری عظیم و عالم افروز را نمی توان با دهان خاموش کرد، مخصوصا اینکه خدا اراده کرده که این نور هر روز پر فروغتر گردد و پرتو آن عالمگیر شود، لذا اسلام نوری عالم آراست که خداوند وعده ی نیکوئی داده که بزودی آن را به سرحد کمال می رساند. (2)

 همچنان که مشاهده می شود در آیه ی مورد بحث تشبیه جالبى براى تلاشهاى مذبوحانه و بى سرانجام یهود و نصارى و یا همه مخالفان اسلام  کرده است (خاموش کردن نور با عظمت خدا یعنی دین اسلام ،با دهانشان)
در اینجا به چند نکته باید توجه کرد:

  1- در این آیه  آئین خدا و قرآن مجید و تعالیم اسلام به نور و روشنایى تشبیه شده و مى‏دانیم که نور؛ سرچشمه ی حیات و جنبش و نمو و آبادى در روى زمین و منشا هر گونه زیبایى است.
اسلام نیز آئینى است تحرک آفرین که جامعه انسانى را در مسیر تکاملها به پیش مى‏برد و سرچشمه هر خیر و برکت است.
 
2- مسئله خاموش کردن نور خدا در دو مورد از قرآن آمده یکى آیه فوق و دیگرى آیه 8 از سوره" صف" و در هر دو مورد به عنوان انتقاد از تلاشهاى دشمنان اسلام ذکر شده ولى در میان این دو آیه مختصر تفاوتى در تعبیر دیده مى‏شود، در آیه محل بحث" یُرِیدُونَ أَنْ یُطْفِؤُا" ذکر شده در حالى که در سوره" صف"" یُرِیدُونَ لِیُطْفِؤُا" آمده است و مسلما این تفاوت در تعبیر اشاره به نکته‏اى است.

نکته :
" راغب" در مفردات در توضیح تفاوت این دو تعبیر مى‏گوید: آیه نخست (محل بحث)اشاره به خاموش کردن بدون مقدمه است ولى در آیه دوم(سوره صف) اشاره به خاموش کردن توأم با توسل به مقدمات و اسباب است.

 یعنى به هر حال ، خواه آنها بدون استفاده از مقدمات و خواه با توسل به اسباب مختلف(تحریمها،فشارها، ،تهدیدهاو...) براى خاموش کردن نور حق بپاخیزند، با شکست روبرو خواهند شد.
3- کلمه" یأبى" از ماده" اباء" به معنى شدت امتناع و جلوگیرى کردن از چیزى است و این تعبیر اراده و مشیت حتمى پروردگار را براى تکمیل و پیشرفت آئین اسلام به ثبوت مى‏رساند و مایه دلگرمى و امیدوارى همه مسلمانان نسبت به آینده این آئین است، اگر مسلمانان، مسلمان واقعى باشند!. (3)

پاورقی

1)-  آیه ی 32 سوره توبه

2)-  تفسیر المیزان ذیل آیه ی مورد بحث

3)- تفسیر نمونه ذیل آیه ی مورد نظر