به نام خدا

فاعتبروا یا اولی الابصار

  رفقا! در مقایسه ی دو مدل سیاست  یعنی سیاست اسلامی وسیاست غربی ( البته غرب به معنای عامش یعنی اروپا ، آمریکا واذبابشان) باید برای شناخت تفاوتها ، تاکتیکها وروشهای آنها  به مبانی اندیشه های لیبرال دمکراسی و مردم سالاری دینی مراجعه کرد .

 ریشه ی آن سیاستی که پارادوکس خوب وبد ، درست ونادرست ، دروغ وراست را در آنِ واحد اجرا می کند واز هیچ گفتار وعمل متناقض شرم ندارد ،را باید در آموزه های نسبی او استخراج کرد ؛ آیا از کسانی که در مکتبشان اصول خدشه ناپذیرشان ؛ اعتقاد به پلورالیزم وتکثر گرایی ، رلاتیویزم ونسبی گرایی ،سکولاریزم وجدایی دین از سیاست ؛ دییسم و طبیعت محوری به جای خدامحوری است ؛ بیش از این تناقض کاری ها انتظار است . 

   آری دوستان ! البته تجربه کردن برخی امور برای ما بویژه آنها که قدری خود شیفتگی وحتی شتابزدگی ، خوابشان را به خیال و رؤیای زیبا ی عزت مندی  واقتدار در سایه ی مذاکره  با ابر قدرتی ، تبدیل کرده بود ؛ خیلی هم نا مطلوب نیست ،

اما تا کجا باید ادامه یابد ؟ آیا تجربه کردن اینکه ،خوی وحشی گری وخباثت وخصومت دولتمردانی با چنان ریشه های فکری؛ قابل جمع با خوی آرامش خواهی ،صلح دوستی ،محبت  ،همگرایی وعزتمندی واقعی ؛هست ، چه قلمرویی دارد. تا کجا باید این تجربه را ادامه داد ؟

   آیا سی وپنج سال دشمنی وخصومت وپلیدی آمریکا با ایران اسلامی واسلام عزیز  وهمراهی نمودن با بدترین وکثیفترین دولتهایی که دستشان تا مرفق به خون مظلومان عالم آغشته است تجربه ی کمی است ؟

    امید آنکه آنها که نیاز  به این آزمودن داشتند به نتیجه رسیده باشند و به خواست پروردگار،جریانات اخیر  بار دیگر با درایت رهبری عزیز وفرزانه ،برای  همه ی ملتها ودولتهای آزاده ی جهان باعث  درس آموزی و برای کشور ونظام عزیز اسلامیمان مایه ی برکت وسرافرازی باشد ./. والعاقبة للمتقین