به نام خدا

       کریستین سن (ایران شناس دانمارکی)می نویسد : انوشیروان عده ای را به عنوان مشورت جمع کرده بود وبا آنها در باره ی مسأله ای مشورت می کرد ؛عقیده ی خودش را گفت ،همه گفتند هر چه شما بفرمایید همان صحیح است . یکی از دبیران ،بیچاره گول خورد ؛خیال کرد واقعا جلسه ی مشورت است  واوهم حق دارد نظر ورأیش را بگوید . گفت اجازه بفرمایید من نظرم را بگویم ،نظرش را گفت ،عیبهای نظر انوشیروان را هم بیان کرد انوشیروان (به غلط ،به نظر برخی ها انوشیروان عادل ومهربان)گفت: ای بی ادب !ای جسور ! وبلا فاصله دستور داد ،تا مجازاتش کنند.قلمدان هایی را که آنجا بود، در حضور سایرین آنقدر به سرش کوبیدند تا مرد .(1)

 اما آزاد مردی چون امیر المؤمنین علی علیه السلام  می فرمایند : 

« لا تَظنوا بی استثقالاً فی حقٍ قیل لی ، و لا التماسَ اعظامٍ لنفسی ، فانه مَن استثقل الحقَ ان یقال له  او العدل  ان یُعرض علیه ؛ کان العملُ بهما اَثقلَ علیه » (2)

گمان مبرید اگر حقی به من پیشنهاد دهید بر من گران آید ، یا در پی بزرگ نشان دادن خویشم ؛ زیرا کسی که شنیدن حق ، یا عرضه شدن عدالت بر او مشکل باشد وباعث ناراحتی اش شود ، عمل کردن به آن برای او بسی دشوار تر خواهد بود.

     اصرار بر باطل ،  دگم اندیشی و پذیرش چیزی بدون دلیل وبرهان ، دل آزاری از سخن دیگران و حتی حاضر به شنیدنش نشدن  ، خود را حق مطلق دانستن ودر مجموع  تفگر دگماتیسمی  واز سوی دیگر تفکر اگوئیسمی یعنی خودکامگی ،کبر ،خودپسندی وعجب  از  سلسه صفاتی اند که  مولا علی  علیه السلام  و مجموعه ی  آموزه های  اسلام عزیز در پی انقراض نسل آنها یند  ومعتقدند باید  مخصوصا در مسئولین وحاکمان؛ ریشه کن شود تا  انسان وجامعه به  آزادی حقیقی برسد .آری  شاخصه ی آزادی حقیقی، این است ./.  ح - ط 

پاورقی

1-      مجموعه آثار شهید مطهری ، ج 23 ص 445

2-     نهج البلاغه ، خطبه ی 216 .