به نام خدا

السلام علیک یا اباعبدالله (ع)

 از معانی «انا قتیل العبرة» این است که من کشته رحمت هستم یعنی به شهادت رسیدم تا جامعه اسلامی با اشک ریختن بر من لبریز از رحمت گردد و دل ها نرم و با یکدیگر مهربان گردد.1

 نگاهی اجمالی به جنایت های بنی امیه در سرزمین کربلا و رفتار ددمنشانه و بی رحمانه آنها با خاندان پیامبر (ص) کافی است تا تصویر روشنی از مرگ انسانیت و عاطفه و احساس در مقابل دیدگان ما ترسیم شود .

ام کلثوم - سلام الله علیها خواهر امام حسین (ع) در فرازی از خطبه پر شور خود می فرماید: «و نزعت الرحمة من قلوبکم 2 ؛ رحمت و نرمی از قلب های شما گرفته شده است » .

در آن شرایط سخت و دشوار و در آن روزگار قحطی مهر و رحمت، هیچ چیز جز شهادت مظلومانه پاک ترین بنده برگزیده خدا، یعنی امام حسین - علیه السلام - و خانواده و یاران باوفایش، نمی توانست زنگار قساوت و سنگ دلی را از دل ها بزداید و چشمه های خشکیده اشک را که نشانه رحمت و نرم دلی است، دوباره بر گونه ها جاری سازد .


امام حسین (ع) با جمله: «اناقتیل العبرة » می خواهد بگوید: من کشته شدم تا با گریستن در مظلومیت و مصائب من، صفت رحمت شکوفا گردد و رحمت الهی شامل حال امت گردد . زلال اشک بر مظلوم، گرد و غبار گناهان و آلودگی ها و سنگ دلی ها را از صحن و سرای دل می شوید و نسیم رحمت و صفا و همدلی را در کوی و برزن به ارمغان می آورد .


اکنون معنای این حدیث به خوبی روشن می گردد که می فرماید: «و ما بکی احد رحمة لنا و لما لقینا الا رحمة الله قبل ان تخرج الدمعة من عینه، فاذا سالت دموعه علی خده، فلو ان قطرة من دموعه سقطت فی جهنم، لاطفئت حرها حتی لایوجد لها حر 3؛

هر کس از روی رحمت بر ما و برای آن چه به ما رسیده، بگرید، پیش از روان شدن اشکش، مورد رحمت الهی قرار می گیرد و اگر قطره ای از اشکش در جهنم بیفتد، چنان آتش آن را خاموش می کند که گرمایی برای آن باقی نمی ماند» .

تا دریای رحمت الهی کسی را در بر نگیرد، گوهر گران بهای اشک روزی اش نمی شود و افشاندن قطره ای اشک، بر خاندان پیامبر(ص) که بهترین خلق خدایند، چنان دریای رحمت حق را مواج وجاری می سازد که از آتش جهنم که ظهور قهر و غضب خداوند است، نشان و اثری باقی نمی ماند .

ضمنا مرحوم مجلسى در معناى این جمله مى‏فرماید: منظور این است که «هیچ مؤمنى به یاد من نمى‏افتد مگر این که گریه مى‏کند یا بغض، گلوى وى را مى‏گیرد»4

  کشته اشکها.از لقبهاى سید الشهدا«ع‏»است.شهیدى که هم یادش گریه آور است وهم اشک ریختن در سوک او ثواب دارد و موجب احیاى عاشوراست.امامان نیز توصیه‏فراوان بر عزادارى با معرفت و گریستن بر مصائب آن حضرت داشته‏اند.

روایت از امام حسین‏«ع‏» است که:«انا قتیل العبرات‏» ⁵من کشته اشکهایم.در حدیث دیگرى فرموده است:«اناقتیل العبرة،لا یذکرنى مؤمن الا استعبر»⁶من کشته اشکم.هیچ مؤمنى مرا یاد نمى‏کند،مگرآنکه اشک در چشمانش مى‏آید.

این صفت،در زیارتنامه‏ها هم براى شهید کربلا آمده‏است،از جمله:«و صل على الحسین المظلوم،الشهید الرشید،قتیل العبرات واسیر الکربات...».⁷

1- فروغ شهادت، علی سعادت پرور، ص 300، با ذکر منابع

2- بحار الانوار، ج 45، ص 112 .
3-کامل الزیارات، باب 32، ص 101 .
4- بحارالانوار، ج 110، ص 356.

5-منتهى الامال،محدث قمى(چاپ هجرت)،ج 1،ص 538،اثبات الهداة،ج 5،ص 198، (عبارت آن قتیل العبرة‏است).

6-امالى،صدوق،ص 118،مناقب،ابن شهرآشوب،ج 4،ص 87.

7-مفاتیح الجنان،ص 460(زیارت مخصوص اول).

(قابل یاد آوری است که قسمتی از مطالب از یادداشتهای وبلاگها تدوین شده است)