به نام خدا

   راستی! فاطمیه نزدیک است...

سید حمیدرضا برقعی در سروده‌ای با عنوان «کوچه تاریک» :

زیر باران دوشنبه بعد از ظهر

 اتفاقی مقابلم رخ داد

 وسط کوچه ناگهان دیدم

 زن همسایه بر زمین افتاد

 ***

 سیب‌ها، روی خاک غلطیدند

 چادرش در میان گرد و غبار

 قبلا این صحنه را... نمی‌دانم

 در من انگار می‌شود تکرار

 ***

 آه سردی کشید، حس کردم

 کوچه آتش گرفت از این آه

 و سراسیمه گریه در گریه

 پسر کوچکش رسید از راه

 ***

 گفت: آرام باش! چیزی نیست

 به گمانم فقط کمی کمرم...

 دست من را بگیر، گریه نکن

 مرد ،گریه نمی‌کند پسرم

*** 

 چادرش را تکاند، با سختی

 یا علی گفت و از زمین پا شد

 پیش چشمان بی‌تفاوت ما

 ناله‌هایش فقط ،تماشا شد

 ***

 صبح فردا به مادرم گفتم

 گوش کن! این صدای روضه‌ی کیست

 طرف کوچه رفتم و دیدم

 در و دیوار خانه‌ای مشکی است

***

 با خودم فکر می‌کنم حالا

 کوچه ی ما چقدر تاریک است

 گریه، مادر، دوشنبه، در، کوچه

 راستی! فاطمیه نزدیک است...