به نام خدا

     در پنج صفحه ای که در باره ی قیام امام حسین(ع)نوشتم یعنی از مرگ معاویه تا شهادت مسلم ین عقیل ،نکات بسیار عمیق وجالبی دستگیرم شد که قبل از ورود به بحث - که نسبتا مفصل وبا منابع متعدد مورد مطالعه قرار دادم - به عمق مباحث با این شفافیت نرسیده بودم .

هر جامعه ای باید به معیارها ونکاتی توجه کند تا راه حق گم نشود،نکته وبرداشت اول :

     جامعه در مسیر تحول ،رسیدن به کمال واصلاح واقعی ودر یک جمله الهی شدن ،گاهی باید سریع تصمیم بگیرد وانقلابی به پیش رود وگاهی با تأمل وموشکافی (مثلا در فتنه ها)،اما معیار وشاخص در این دو تصمیم گیری به تحلیل همه جانبه وشناخت زمان بازمی گردد همان که امام صادق (ع)فرمودند:" العالم بزمانه لاتهجم علیه اللوابس"کسی که عاقل وعالم باشد،یعنی برای خودش تحلیلی صحیح از جامعه ومنطقه داشته باشدیعنی کسی که زمان شناس باشددر تصمیم گیری دچار تردید ، دنیازدگی وواپس گرایی نمی شود ،هم فعال است ،هم درست وبامعیار صحیح تصمیم می گیرد وعمل می کند.

     اما این موضوع یعنی عدم تحلیل صحیح ونشناختن زمان در عصر امام حسین (ع)به ویژه در عراق مخصوصا کوفه ،باعث عقب نشینی مردم از اصول واهداف وروشهاوشکست ظاهری قیام وشهادت حضرت مسلم وشیعیان واقعی شد  وبا تهدید وتطمیع حاکم جباری چون عبید الله بن زیاد،شیعیانی که با انبوه نامه ،امام حسین (ع)را به سوی کوفه دعوت کردند ،باعث توقف حرکت امام در کربلا وشهادتشان شدند،اما

حرکت امام درحقیقت ،چون حرکتی الهی وبر معیارهای فطری وملکوتی  استوار بود متوقف نشد بلکه حرکتش شتابان در طول تاریخ بشریت به پیش رفته ،منشأ تحولات اصیل شده ومی شود.

هرجا جنبش ونهضت وانقلابی  آزادی بخش ،خدامحور وبر اساس فطرت ومعنویت بر پاست ،ریشه در نهضت وانقلاب حسینی دارد .

    (چه خوب است همه ی مابه ویژه جوانان وفرهیختگان گفتار ورفتار امام حسین (ع) وجریان تاریخ ساز قیام ایشان را به دقت مطالعه ودر صدد شناخت آن برآمده واز عبرتهای آن معتبر شویم تا مبادا همچون اهل کوفه گرفتار تردید در اصول و روشها شده به جای اعتبار ،خود عبرت دیگران شویم.انشاءالله )