به نام خدا

 رفقا«سخن کز دل برآید ،لاجرم بر دل نشیند»انشاءالله

یک روز که پیغمبر

در گرمی تابستان

در سایه نخلستان

همراه علی می رفت

دیدند که زنبوری

از لانه ی خود پَر زد

خود را به پیغمبر زد

بر خاک پِیَش صد بوسه ی دیگر زد

پیغمبر از او پرسید

آهسته بگو جانم

طعم عسلت از چیست؟

هر چند که می دانم

زنبور جوابش گفت:

هر صبح که برخیزم

من نام تو را در دل

چون گل به بغل دارم

هر صبح که برخیزم

در سینه عسل دارم

بهتر ز نبات است این

از قند و شکر بهتر

طعم عسل از من نیست طعم صلوات است این،